mogło dojść do niczego poważnego. Nikos się z nią bawił, obserwował reakcję Carrie, upewniał się o potędze swojego wpływu na nią. Nawet pocałować jej nie zamierzał. To wszystko była gra, udawanie, zabawa... Kosztem Carrie. - Nie jestem głodna - powiedziała cicho. - Zobaczę, jak się miewa Danny, a potem też się chwilę zdrzemnę. - Dobrze - zgodził się Nik - ale najpierw daj mi swój paszport i dokumenty Danny'ego. - Po co? - Carrie się przestraszyła. - Mamy polecieć do domu, zapomniałaś? Trzeba będzie załatwić formalności. - Ale mówiłeś, że polecimy twoim samolotem, więc chyba nie potrzebujemy biletów. - Bez dokumentów nie przekroczymy granicy. - Rzeczywiście. Zupełnie zapomniałam. Wyciągnęła z torebki paszporty, położyła je na stoliku, obok laptopa Nikosa, i poszła do Danny'ego. Tym razem nikt jej nie zatrzymywał. http://www.endometrium.com.pl wyważania drzwi. Zajrzał jeszcze przez szparę na listy, nasłuchiwał przez chwilę. Nic 113 - Jedyne, co możemy bezpiecznie zrobić, to zadzwonić po straż pożarną - powiedziała Lizzie. - I tak miałem ten zamiar - odparł Allbeury. - A jak już będziesz z nimi rozmawiał, to nie od rzeczy będzie ściągnąć jakiegoś lekarza, bo chyba mam złamaną lewą rękę. - Czemu od razu nie powiedziałaś?! - Na górze znów ukazała się jego głowa. - Kurczę, Lizzie, mówiłaś, że nic ci nie jest! - Tak się ucieszyłam na twój widok - odrzekła,
chociaż nie był to w ogóle jego interes. Christopher otoczył Lizzie ramieniem i ona mu na to pozwoliła; stała obok męża w progu, uśmiechając się na pożegnanie do niego i Susan. Interpretację języka ciała Allbeury uważał zwykle za mocno przesadzoną, ale czasem nie można było nie Sprawdź będzie dla Danny'ego, jeśli zostanie w Anglii z rodziną swojej matki. - Nie może być! - Nikos wybuchnął śmiechem. - Za dobrze znam swego ojca, by uwierzyć, że tak właśnie ci powiedział. R S - To, co powiedział, wcale nie było śmieszne - stwierdziła Carrie. Nie rozumiała, dlaczego on się śmieje. - O, tak, tego jestem pewien. Ale jak słucham twoich słów, takich układnych, niemal pełnych współczucia, to bardzo mnie to śmieszy. Mój ojciec nie wyrażał się w taki sposób.