czy wyzbyła się już całkowicie podejrzeń wywołanych insynuacjami Imogen? Czy raczej, będąc prawie pewną jego niewinności, uznała, że w obecnej sytuacji lepiej stłumić wszelkie wątpliwości, ukryć je na razie w zakamarkach umysłu. Teraz nie ma sensu tego roztrząsać. Jednym haustem dopił resztę malta, wyniósł do kuchni szklankę i puste opakowanie po chrupkach, nalał Kahlemu wody do miski, powiedział mu „dobranoc" i poszedł na górę robić to, na czym ostatnio spędzał samotne wieczory, czyli oglądać amerykańskie sitcomy na kanale Paramount Comedy, póki nie zmorzy go sen. Obudził go głos - świdrujący w uszach krzyk strachu. Odrzucił kołdrę i potykając się o własne nogi wybiegł na korytarz w koszulce i szortach. Wszędzie paliło się światło, a pod drzwiami Imogen stała Flic, wyraźnie zagradzając drogę Chloe. - Co się stało? - Na schodach z drugiego piętra rozległy się kroki Sylwii. 180 - Co jest z Imo? - dopytywała się Chloe. - Nic, w porządku - odparła Flic, chociaż nie zabrzmiało to przekonująco. Miała szarą twarz i drżała. - Mógłbyś ją zatrzymać? - http://www.ta-medycyna.net.pl jeśli cię skrzywdzę? Shey uśmiechnęła się. -Zdziwisz się, ale tak. Tanner roześmiał się serdecznie. - Tak myślałem! Shey pochyliła się nad drugim butem. Przy tym ruchu koszulka wysunęła się jej z dżinsów, odsłaniając wąziutki pasek skóry. Maleńki i pokazany niechcący, ale Tannerowi to wystarczyło. Wszystko, co wiązało się z Shey, tak na niego działało. Nawet jej wybuchy, złości i ta skórzana kurtka. To, jak się śmiała, jak szybko znajdowała ciętą replikę i ten ledwie widoczny kawałek skóry, od którego nie mógł oderwać oczu.
— Pozwoli pani, że spojrzę na pani dzieło. Niewątpliwie przypomina de Heema albo Bosschaerta. — Ależ... ja... nie mam aż takich... aspiracji — wyszeptała Tempera, zastanawiając się, dlaczego tak trudno jej było odzyskać głos. — „Tak jak potrafię, lecz nie tak... jak pragnę”. Sprawdź — Nie zapomniałam o tym — zapewniła lady Rothley beztrosko — ale, Tempero, to takie miłe być w centrum uwagi, wiedzieć, że mężczyźni patrzą na ciebie tym swoim rozmarzonym wzrokiem i że pragną cię dotknąć. Opadła na poduszki i mówiła dalej: — Są chwile, kiedy czuję w sobie wielką namiętność. Do tej pory tego nie znałam. — Więc postaraj się zwrócić te uczucia ku księciu — rzekła Tempera zaciągając zasłony w otwartym oknie i kierując się do drzwi. — Postaraj się zasnąć, moja droga. 83 — Po tym obfitym jedzeniu i piciu na pewno mi się to uda — ziewnęła lady Rothley. — Wszystko było takie