na południe Francji do jego zamku. — Och, belle-mère, to wspaniale! Wreszcie książę uległ twemu urokowi! Wiedziałam, że to kiedyś nastąpi! — krzyknęła Tempera z zachwytem. 7 — Ja nie byłam tego taka pewna — powiedziała szczerze lady Rothley. Zdjęła aksamitny kapelusz i zapatrzyła się we własne odbicie w lustrze nad gzymsem kominka. Przyglądała się przepięknym rysom swej twarzy i wysoko upiętym, złotorudym włosom. — Co mówił książę, opowiedz — poprosiła stojąca za nią Tempera. — Kiedy wyjeżdżasz? — W piątek — odpowiedziała lady Rothley. — W piątek? W głosie Tempery brzmiało zdumienie. — Ależ, belle-mère, to znaczy, że mamy tylko trzy dni na przygotowania. — Nieważne. Nawet gdyby to były trzy minuty — odparła lady Rothley. — Zaprosił mnie do swego zamku niedaleko http://www.stomatologwarszawa.edu.pl Wielki wóz dostawczy zahamował ze zgrzytem tuż przy krawężniku, a kierowca czarnej taksówki zatrąbił donośnie. - Gdzie ty, u diabła, jesteś? - zdenerwował się Crocker. Matthew mu wyjaśnił. - Nie zwykłem prowadzić tego rodzaju rozmów przy kolegach. - Trudno mieć ci to za złe. - Adwokat myślał przez chwilę. - Jak wygląda sytuacja tej nieruchomości w testamencie? - Gdybyś był urzędem skarbowym, znałbyś odpowiedź. - Bądź tak miły i oświeć mnie. Matthew udzielił mu wyczerpujących informacji. Opowiedział, jak prosił Karo, żeby nie uwzględniała go w testamencie co najmniej przez kilka lat, a żona uparła się, żeby zagwarantować mu prawo do mieszkania w domu bez opłaty, póki będzie chciał.
Tanner pokręcił głową. - To się nie stanie nigdy, a przecież nie możesz w nieskończoność trzymać mnie na jeziorze. - Fakt, jednak przytrzymam cię wystarczająco długo, by Parker zdążyła prysnąć. - I co będziemy przez ten czas robić? Sprawdź - Wiesz co? Odpuść sobie. Może Mick ma rację przynajmniej co do jednego: że powinnaś wezwać policję. Prawdę rzekłszy, sam ich powinienem wezwać i powiedzieć, co według mnie się stało. - To znaczy? - Że ktoś... Flic... wsypał mi do kubka jakiś środek, może pokruszoną tabletkę nasenną, czy sam nie wiem co, ale w połączeniu z alkoholem - piłem przecież wino, a przed obiadem whisky z Sylwią - wystarczyło tego, żebym się nie obudził, kiedy... 237 - Matthew? - zaniepokoiła się Izabela. - Tylko oczywiście, jeśli opowiem glinom tę historyjkę, nie przekazując im resztek czekolady do zbadania, to przecież mi nie uwierzą, nawet gdyby chociaż trochę zainteresowała ich moja