Zawodników ogarniało znużenie i irytacja. Zapis wynosił teraz 123 do 122, na korzyść pary Kurkow - Tallant. Czy ta partia nigdy się nie skończy? Alec lękał się, że i on, i jego partner zaczynają tracić panowanie nad sobą. Wiedział, że musi teraz wyglądać równie okropnie jak tamci. Eva Campion chybaby go w tej chwili nie zechciała! Wszyscy czterej byli rozczochrani, mieli zaczerwienione, podkrążone oczy, nieprzytomny wzrok i spływali potem. Poprawił się na krześle, obolały od długiego siedzenia. Najbardziej go jednak niepokoiło, że nie pamięta dokładnie, którymi kartami i z której talii już grano. Pocieszał się tylko, że pozostali nie znajdują się bynajmniej w lepszej kondycji. Większa część widzów wyglądała nawet gorzej. Hałaśliwi bracia regenta usnęli na obitych welwetem krzesłach w wielkim salonie. Inni chrapali, leżąc na perskim dywanie, z poduszkami podłożonymi pod głowę. Kilku, którzy już się wyspali, oprzytomniało na tyle, by nadal śledzić grę. Alec zrezygnował z herbaty na rzecz kawy, w nadziei, że pozwoli mu ona zachować jasność umysłu. I nagle, około piątej rano, po ośmiu godzinach gry, zdarzyło się coś niezwykłego. Drax przetasował karty. Alec podał je Kurkowowi. - Pańska kolej. Proszę o rozdanie. Rosjanin ziewnął i wziął je do ręki. Alec, rozcierając kark, czekał, dopóki Kurkow nie odliczy mu wszystkich trzynastu http://www.serwismedyczny.com.pl/media/ - Oczywiście. - Tylko się stąd nie ruszaj. - Szybko pochylił się i jeszcze raz pocałował ją w rękę. - Zaraz wracam. Kiedy odszedł, spojrzała na ciemne morze. Na jego tle migotały światełka jachtów cumujących w zatoce. Widziane z góry, wyglądały jak rój świetlików. Patrząc na nie, myślała o tym, że za kilka dni będzie w domu. Cordina stanie się dla niej pięknym wspomnieniem, które z biegiem czasu zblednie. Zapomni o Cordinie, ale nigdy o Edwardzie. Kątem oka dostrzegła spadającą gwiazdę, jednak nie odważyła się wypowiedzieć życzenia. - Mam coś dla ciebie! - oznajmił zdyszany. - Nie?! - zawołała z niedowierzaniem, czując znajomy zapach. - Gorące kasztany? - Chciałem dać ci coś... znanego. Spojrzała mu w oczy. Tak wiele chciała powiedzieć, ale po raz pierwszy w życiu nie miała dość odwagi. Dlatego w milczeniu wspięła się na palce i pocałowała go w policzek. - Dziękuję. Musnął palcami jej twarz. - Nie poczęstujesz mnie? - Przepraszam, wszystko przez ten zapach - roześmiała się. - Dopiero teraz naprawdę czuję, że są święta. - Pomyślałem, że jeśli Cordina będzie ci się kojarzyła z domem, może zechcesz zostać dłużej. Spojrzała na niego, a potem szybko spuściła wzrok.
Sięgnął po czarną apaszkę i zawiązał ją sobie na szyi. Uśmiechnął się szeroko. Tego właśnie brakowało! - Mamo, wychodzę! – krzyknął, będąc już w przedpokoju. - Idziesz z Karolem? – odkrzyknęła kobieta z kuchni. – Tylko nie wracaj tak późno! - Dobrze. – Zaczął wiązać swoje różowe trampki do kostki. Wstał szybko z kucek, Sprawdź korespondencję, możemy jej podsunąć list z moim sprawozdaniem w innej postaci, na przykład jako dostawę towaru od modystki, tak by nie wpadł w niepowołane ręce. W ten sposób Parthenia ustrzeże się przed szpiegiem w domu, przekupionym przez Michaiła, i przekaże list ojcu. - Tylko jej nie wspominaj, że ktoś ze służby może być nielojalny - ostrzegł Drax. - Westlandowie nie znieśliby czegoś takiego ani przez minutę. Woleliby raczej przewrócić cały dom do góry nogami, byle tylko wykryć winowajcę. A może nawet wezwaliby policję? Wtedy Kurkow od razu zrozumiałby, co się święci. - Zgoda - uznał w końcu Alec. - Nie wolno nam dopuścić, żeby ten nikczemnik zaczął cokolwiek podejrzewać. Przynajmniej dopóki nie nabędę praw własności Talbot Old Hall. Ktoś tak potężny, bogaty i ustosunkowany jest też niebezpieczny. Powinniśmy go zaatakować we właściwym momencie. - W takim razie - uznał Rush - wiemy już, co mamy robić. Alec potwierdził jego