- No nie wiem... - zawahała się Joanne. - Czy możemy się jeszcze spotkać? Trochę dłużej pogadać? - Owszem, tylko będziemy musieli znowu zorganizować Tony'emu dodatkowe zajęcie, a nie chcielibyśmy, aby nabrał podejrzeń. - Ale... jeśli Irina i ja tak nagle znikniemy, to on dostanie szału. Zacznie nas szukać i... - Nie znajdzie was. Joanne zerknęła znów na Irinę, która obróciła się na krześle i teraz ich obserwowała. - One z moją mamą naprawdę się kochają. - Wiem, że będzie wam ciężko. Ale w takiej sytuacji jak wasza nie ma idealnych rozwiązań. Lepiej, żeby nikt nie wiedział, tak będzie bezpieczniej. Dla Iriny. - Och, Boże... - Znów była bliska łez. - Uwaga - ostrzegł ją Allbeury. - Wiem. - Zagryzła wargę, natychmiast się opanowując. - Bardzo dobrze - pochwalił ją. - Muszę przemyśleć wiele spraw. - Na pewno. http://www.przedszkole9.edu.pl Maggie spuściła wzrok. Wiedziała z góry, co Dixie może sądzić o jej planach. - O tym właśnie chciałam z tobą porozmawiać. 25 Dixie zmrużyła oczy. - Mam dziwne przeczucie, że nie spodoba mi się to, co usłyszę. - Pewnie ci się nie spodoba. - Wyduś wreszcie, o co chodzi - w głosie Dixie zabrzmiała irytacja. - Czekanie nie pomoże mi przełknąć twoich rewelacji. - Ash zaproponował mi posadę niani. Dixie na dobrą chwilę zaniemówiła.
- Nie wyjdę za ciebie za mąż - powiedziała dobitnie, starannie wymawiając każde słowo. - Przecież ja cię nawet nie lubię. - Proponuję ci małżeństwo z rozsądku. To jedyny kompromis, jaki ci mogę zaoferować. Chciałbym też, żebyś zrozumiała, że to jest propozycja jednorazowa. Sprawdź sam, do czego mógłby przyczepić koniec prowizorycznej liny. - Szafy na akta są ciężkie - krzyczał do Lizzie - ale stoją trochę daleko, poza tym i tak pewnie by się przewróciły. - A drzwi do biura? - zaproponowała Lizzie, zadowolona, że może zająć czymś myśli i wspólnie z nim zastanawiać się nad wyjściem z sytuacji. - Muszą być dość solidne. Wyszedł, żeby się przyjrzeć. - Nie jestem pewien zawiasów. - Słusznie... - Chyba muszę posłużyć się własnym ciężarem,