jednak nie był na sto procent pewien), obiecał zadzwonić jeszcze raz w jej imieniu pod jakimkolwiek pretekstem, ale zdaniem Lizzie zarówno Jack, jak Edward nie dadzą się zbyć bajeczkami i będą sobie wyobrażać straszne rzeczy. - Nie mogę tylko zrozumieć... - zaczęła i urwała. - Czego nie możesz zrozumieć? - Dlaczego ktoś taki jak Clare... Nazwałeś ją miłą osobą, pamiętasz? Wtedy, przy obiedzie... - Pamiętam. - Co ją zmusiło do takich postępków? Co się jej przydarzyło? - Spróbuj nie myśleć teraz o Clare. - Jak mogę nie myśleć? To przez nią wpadłam w takie bagno. - Czuła, że ręka jej puchnie, a palce coraz bardziej drętwieją, i to był jeszcze jeden powód do rozmowy o Clare, bo dzięki temu mogła nie myśleć o bólu. http://www.medycynapracy.net.pl/media/ zmianie planu wydawniczego, aby przyjść mi z pomocą. - Ja myślę. - Ale nie jest przekonany, czy ludzie w telewizji też są tacy niefrasobliwi, jak się wydają. - Arden był bardzo wyrozumiały. - O tak. - Lizzie wzruszyła ramionami. - Jeśli nawet ktoś się wkurzył, to nie zdradził się z tym ani przede mną, ani nawet przed Andrew. Ale faktem jest, że ich zostawiłam na lodzie. - Każda matka w twojej sytuacji postąpiłaby dokładnie tak jak ty. - Nikt temu nie zaprzeczył. Oczywiście wznowienie
- Aż mi się wierzyć nie chce - westchnęła Sandra. - Moja pierwsza wnuczka! - Pogłaskała Irinę po ciemnych włoskach. - Joannę, tak się cieszę twoim szczęściem! - A co ze mną? - upomniał się Tony. - Chyba mam z tym coś wspólnego? Sprawdź jedno wiedziała na pewno: będzie kochać Danny'ego bardziej niż samą siebie i zrobi wszystko, co w ludzkiej mocy, żeby synek Sophie był szczęśliwy. - Czy panna Thomas? Carrie podniosła głowę. Stał przed nią starszy pan, którego nigdy przedtem nie widziała. Jego spojrzenie było takie twarde i zimne, że dreszcz jej przeszedł po plecach. - Nazywam się Cosmo Kristallis - przedstawił się nieznajomy. A więc to jest ojciec Leonidasa, pomyślała Carrie. Dziadek małego Danny'ego. R S