Matthew opadł na fotel. - Nie. Wcale mnie to nie dziwi. Chociaż wybór czasu bynajmniej nie zależał ode mnie. Patrzyła na swoje dłonie na poszwie. - Nie, twoim zdaniem, nie. Westchnął głęboko, ze smutkiem. - Przykro mi - dodała. - Przykro mi, że nie potrafię po prostu ci uwierzyć. - Mnie także. - Musisz jednak zrozumieć: to są moje córki. - No tak. 13. Przez resztę dnia prawie nie wracali do tematu. Matthew oświadczył, że w tej chwili nie ma nic więcej do powiedzenia. Karolina przyznała mu rację i dodała, że jeśli Matthew nie ma nic przeciwko temu, wolałaby to rozegrać po swojemu. Nie miał - pod warunkiem, że Karolina naprawdę się tym zajmie. Dziewczęta wróciły ze szkoły o zwykłej porze, spędziły jakiś czas z matką, potem poszły się przebrać i odrabiać lekcje. Wreszcie zbiegły na obiad przygotowany przez Izabelę, która została dłużej. http://www.lekarzewarszawa.info.pl/media/ - Obyś się nie myliła, w końcu znasz go lepiej niż ja. Ale załóżmy... tylko na chwilę... że jednak, to oznaczałoby, że córki Karo są wychowywane przez... - Matthew ich nie wychowuje. - Są pod jego opieką. - Zuzanna dostrzegła niechęć swojej rozmówczyni. - Po prostu chciałam się upewnić, że o tym wiesz, Sylwio. - Nabrała powietrza. - I moim zdaniem, powinnyśmy uważniej przyglądać się dziewczynkom. - My? Zuzanna udała, że nie słyszy ironii w jej głosie. - Od pewnego czasu nie zajmuję się Imo zawodowo. Przyszło mi do głowy, że te nieprzyjemności mogą ją jeszcze bardziej przytłoczyć, bo przecież obie wiemy, jaka jest wrażliwa, prawda?
- Edward. Ciepły uśmiech rozjaśnił twarz władcy Zuranu, kiedy zwrócił się z pozdrowieniem do jednego ze swoich ulubionych krewnych i uścisnął go jak równego sobie. W Zuranie to on był władcą, a Jasper poddanym, ale ten ostatni także władał małym królestwem, położonym w dalekiej dolinie, tam gdzie pustynia spotykała się z górami. - Słyszałem, że wkrótce zaczynasz prace wykopaliskowe w starożytnym mieście twoich przodków? Edward uśmiechnął się w odpowiedzi. - Jak tylko miną letnie upały. Sprawdź - Nie dzwoń do niego - poprosiła. - Do kogo? - Do Matthew. Nie zawiadamiaj go. - Ależ muszę! - Dlaczego? - Bo jest jej mężem. Ledwie dosłyszała dźwięk, który wydobył się z ust Flic, kiedy ta przeszła obok niej, zmierzając do salonu. Zabrzmiało to jak coś w rodzaju warknięcia. 23. Izabela zadzwoniła w chwili, gdy Matthew golił się przed obiadem. Wrócił potem do łazienki i przez kilka minut gapił się w lustro na swą do połowy ogoloną twarz, na oczy, które nagle nabrały obcego wyrazu.