osiągnął cel: zrobił na wszystkich wrażenie, zwłaszcza na Bonapartem, że jest zbyt zajęty sobą i używaniem życia, by interesować się polityką. W Londynie z kolei ta opinia miała mu ułatwić schwytanie zabójcy Thomasa. Ale gdy Victoria uznała, że jest nic nie wart, wcale mu się to nie spodobało. - Idiota! - mruknął pod nosem. - Osioł. Zegar na dole wybił drugą. Sinclair zaklął, chwycił płaszcz i wymknął się na ciemny korytarz. Bezszelestnie zszedł po schodach, omijając skrzypiące stopnie, i wśliznął się do gabinetu. Cicho otworzył okno balkonowe; przezornie naoliwił zawiasy od razu po powrocie do Londynu. Trzymając się cienia domu, pospieszył do stajni. - Bates! - zawołał szeptem. - Nareszcie - rozległ się za nim niski, gardłowy głos. Sinclair odwrócił się, błyskawicznym ruchem sięgając po pistolet. - Jezu! http://www.fotonetia.pl dreszcz obrzydzenia, kiedy partner objął ją w talii. Robię to dla Sinclaira, pomyślała. Uniosła wzrok i popatrzyła w chłodne brązowe oczy Kingsfelda. - Przeważnie się nie zgadzamy, więc może powinniśmy zrezygnować z wszelkich dyskusji - zagaił hrabia, odwzajemniając spojrzenie. - Też się nad tym zastanawiałam i doszłam do wniosku, że jest temat, na który moglibyśmy rozmawiać bez obaw: Thomas Grafton. Hovarthowi nawet nie drgnęła powieka. - Byle nie o jego rysunkach - powiedział. Znowu musiała sobie przypomnieć, że ma być czarująca. Z uśmiechem skinęła głową.
wiedział z doświadczenia, że ofiary szantażu nigdy nie chciały ujawnić, czym dysponuje szantażysta, pragnęły tylko, by zniknął z ich życia. Podeszła do niego Madison z kartonowym pudłem w rękach. – Znalazłam to na strychu. Zawsze, gdy mam areszt domowy, idę na strych i szperam w pudłach. Spójrz. To kawałki materiału Sprawdź presji, pod jaką nieustannie się znajdujemy. Sidney z niedowierzaniem potrząsała głową. – Jack, Jack! Ta kobieta jest w tobie zakochana. – Nie. Zwyczajnie ją poniosło. A nawet jeśli, to co ja mogę z tym zrobić? Jest dla mnie bardzo cennym pracownikiem. – Dobry Boże. Brzmi to tak, jakbyś mówił o ulubionym piórze. – Nie chciałem, żeby tak wyszło. Sidney, przecież nie wyrzucę jej z pracy za to, że ma do mnie słabość. Jeśli wyniknie z tego jakiś problem, to się nim zajmę. – Oczywiście, że tak. To twoja sprawa, nic mi do tego. Przepraszam, że się wtrącam – powiedziała rzeczowo, bez śladu urazy. – Ależ wtrącaj się, ile chcesz – uśmiechnął się Jack. – Dobrze