– Wiecznie jesteś z czegoś niezadowolona – mruknęła Madison, grzebiąc butem w ziemi. Lucy zastanawiała się, jak powinna zareagować. Zamknąć córkę w pokoju? Potraktować ją ostro? Nie miała pojęcia. W takich sytuacjach wszelkie utarte formułki i zasady zdawały się na nic. Wiedziała, że za wszelką cenę musi chronić dzieci, ale jak? Zauważyła zadrapania na ramieniu Madison. Jeszcze dwa tygodnie wcześniej nic nie mogłoby jej bardziej uszczęśliwić, niż to, że jej córka dla przyjemności wybrała się na wędrówkę po okolicy. – Chcę wiedzieć, gdzie jesteś i co robisz. I proszę, żeby przez następnych kilka dni żadne z was nie chodziło do lasu samo. – Dobrze, dobrze! W porządku! Będę siedziała tutaj i gniła! – Madison... Jednak dziewczyna już nie słuchała, tylko pobiegła do domu, trzasnęła drzwiami iw chwilę później z jej pokoju rozległa się głośna muzyka. Lucy oparła się pokusie, by pójść za nią, ściszyć magnetofon i wygłosić kazanie na temat odpowiedniego zachowania. Żadna http://www.e-fizjoterapia.edu.pl/media/ zapytała śpiewaczka łamanym angielskim. - Sinclair jest moim mężem - oznajmiła Victoria, nim zdążył otworzyć usta. Panna L'Anjou wytrzeszczyła oczy. - Co? Jesteś żonaty, Seen? - Od niedawna - odparł, siląc się na lekki ton. - Ale to niemożliwe. Mówiłeś, że nigdy się nie ożenisz. Jamais. - Ludzie się zmieniają i okoliczności również, panno L'Anjou - stwierdził, patrząc na nią spokojnie. - Ty się nie zmieniasz. Ja to wiem. Żartujesz sobie ze mnie, oui? - Nie .
tych łotrów do pani. - Musimy schwytać ich żywych. - Żywych? - Nie wiemy, czy mój mąż zdobył dowody potrzebne do skazania Kingsfelda. - Proszę o wybaczenie, ale naprawdę mnie to Sprawdź Zaczęła biec. Chłopcy na pewno tam poszli, czuła to. Przeszkodzą Pierce'owi w pracy. Gdyby coś takiego stało się tuż po jej przyjeździe, byłaby zdenerwowana nie na żarty. Obawiałaby się jego reakcji. Na szczęście zdążyła go nieco poznać. Był całkowicie oddany pracy. Potrafił się w niej zatracić, ale jednocześnie bardzo kochał swoich siostrzeńców. Na ich widok od razu się rozpromieniał, aż miło było patrzeć. Gdy tu jechała, spodziewała się, że będzie mieć do czynienia z intelektualistą, którego obecność będzie ją przytłaczać i uświadamiać jej braki.