zdania. Nie mógł zmierzyć się z projektem Dagenham, pochylił się więc nad deską i zaczął coś gryzmolić. W swym nowojorskim mieszkaniu przy Pięćdziesiątej Drugiej często w niedzielne poranki - po obowiązkowej lekturze „Timesa" - mazał sobie bezmyślnie grubym pisakiem i czasem nawet, choć nieczęsto, wychodziło z tego coś obiecującego. Nie oczekiwał, żeby dziś miało tak się stać, ale uznał, że skoro Bianco wyszedł, może sobie pozwolić na luksus szkicoterapii, aby w ten spo244 sób rozładować wewnętrzny niepokój. I rzeczywiście - pomogło: te mocne, pionowe i poziome krechy węglem dawały mu poczucie wyzwolenia. W końcu węgiel pękł, a Matthew, odchyliwszy się na krześle, zobaczył, że naprawdę wzniósł się ponad swobodne abstrakcyjne gryzmoły. Tyle że szkic, który nagle pojawił się na jego desce, bynajmniej nie napawał go otuchą. Wyglądało to niezaprzeczalnie jak cela więzienna. Izabela chodziła po mieszkaniu, nie zważając na żałosne skomlenie Kahlego, który drapał w tylne drzwi, domagając się wypuszczenia. http://www.domaszkowice.pl/media/ Widziałem jej rodzinę. Właśnie takiej chciałem dla moich dzieci i dla mnie. Takiej jak rodzina Parker. I jak twoja. - Parker i ja wychowałyśmy się w krańcowo różnych środowiskach. - Jednak obie doznałyście miłości ze strony waszych rodziców. Shey wyciągnęła rękę i dotknęła jego dłoni. Przez chwilę siedzieli w milczeniu. W zgodnym milczeniu. W końcu Shey przerwała ciszę: - Powiem ci, że moja mama do końca życia tęskniła za tatą. Oddałaby wszystko, by być z nim. Chciałam jej jakoś pomóc, dać jej coś, pokazać świat. Niestety, nie zdążyłam. - Shey, przecież ona to wszystko widziała w tobie. Ty przypominałaś jej męża, w tobie widziała nadzieję na lepsze
Crocker myślał przez chwilę. - Zaproponowałbym ci zatrudnienie prywatnego detektywa, ale skoro domyślasz się, kto za tym stoi... - Możliwe. - I wolałbyś się mylić. - W tonie adwokata wyczuwało się wzruszenie ramionami. - Ja tylko chciałem powiedzieć, że zatrudniając detektywa, wyrzuciłbyś pieniądze w błoto. Bo szczerze Sprawdź Mówiąc wprost, jest wyjątkowy. Nie dlatego, że jest księciem, uzmysłowiła sobie nagle. Jest wyjątkowy jako człowiek. Gdyby był kimś innym... Pewnie wtedy mogłaby pomyśleć o nim poważnie. Jednak gdyby nie był tym, kim jest, nie byłby Tannerem. I wcale by jej nie obchodził. No dobrze, więc gdyby tylko nie był księciem... To też nie tak Książęcy tytuł to część jego osobowości. Podobnie jak kolor oczu czy poczucie humoru, jak sposób, w jaki się do niej odnosi, jak jej dotyka. Jakby była kimś kruchym i ważnym. Te wszystkie fragmenty składają się w całość i tworzą