- Niewykluczone. - Sinclair spojrzał w lustro. - Świetnie, Romanie. Przeszedłeś samego siebie. - Jasne - mruknął lokaj. - Musisz dobrze wyglądać, idąc na ścięcie. - Sin, nie możesz się ożenić! Przecież miałeś unikać wszelkiego zaangażowania, dopóki... - Potrzebuję jej. - Potrzebujesz? A może pragniesz? - To też, ale... - Więc przerzuć ją przez ramię i... - Uważaj, Bates! Mówisz o mojej przyszłej żonie. - Zostało dwadzieścia minut - uprzedził Roman. - Gdzie Crispin? Tylko on potrafiłby przemówić Sinowi do rozumu. - Masz rację. Pójdę po niego. Nie wychodźcie, póki nie wrócę. Sinclair łypnął na niego spode łba. Zamierzał poślubić Victorię Fontaine nie tylko dlatego, że ich związek mógł pomóc mu w schwytaniu mordercy. - Thomas chyba znał zabójcę - powiedział, siląc http://www.corforte.com.pl tego powiedzieć. Lucy zachowała spokój, choć słowa córki boleśnie ją ubodły. – Madison, ja mam własne życie. Mam pracę, ciebie, J.T., przyjaciół, zainteresowania. Jest mi tu dobrze. Ale moje życie to nie jest twoje zmartwienie. Sama jestem odpowiedzialna za własne szczęście, nie ty ani J.T. – Ja tylko... po prostu nie chcę, żebyś wszystko dla nas poświęcała. Nie chcę, żebyśmy ci stali na drodze... – W żaden sposób nie stoicie mi na drodze. Madison uniosła głowę wyżej. – W takim razie dlaczego nie mogę wyjechać na jeden semestr do Waszyngtonu? Lucy musiała się uśmiechnąć. Jej córka nie przepuszczała
– Nie, ja i Georgie wypuściliśmy je. – Spojrzał na matkę i poprawił się szybko: – Georgie i ja. Uśmiechnęła się i zatrzymała wzrok na przypiętej do tablicy fotografii J.T. z Colinem. Zdjęcie było wytarte i miało rogi podziurawione od niezliczonych pinezek, którymi J.T. przypinał je w różnych miejscach . Ojciec i syn, zastygli w czasie, łowili Sprawdź tygodni. Lucy coraz mocniej podejrzewała, że Sebastian przyjechał do Vermontu nie tylko ze względu na nią. Ostatniego wieczoru odniosła wrażenie, że coś przed nią ukrywa. Miał jakieś podejrzenia, o których nie chciał mówić. Ale co to mogło być? O czym mógł wiedzieć, co by dotyczyło jej samej? Z pewnością nie chodziło o nic złego, w każdym razie nic z rzeczy, do jakich przywykł: zamachy, bomby, porwania. Tu chodziło tylko o kogoś, kto chciał ją przestraszyć. Odsunęła od siebie te pytania i weszła do łazienki po przybory do golenia, a potem wrzuciła wszystko do samochodu i poszła do biura motelu. Recepcjonistka była rzeczową kobietą po sześćdziesiątce. Szukając rachunku, narzekała na ból kolana.