- Bessy, przynieś herbatę! - Pani Stoneham potrząsnęła dzwonkiem. Podała dziewczynie list i spokojnie zajęła się szyciem. Pierwszą reakcją Clemency było oburzenie. Jak matka mogła to zrobić? Jak w ogóle mogła pomyśleć o ponownym wyjściu za mąż? Papa był taki dobry i kochający, to niesprawiedliwe, by ktoś obcy zajął jego miejsce! W dodatku pan Butler! Po prawdzie Clemency nie miała nic przeciwko niemu, gdyż uchodził w mieście za człowieka szanowanego i zawsze był dla niej dobry, ale przecież nie jest jej ojcem! Pani Stoneham zdążyła wypić herbatę i zacerowała dwie pończochy, zanim dostrzegła, że Clemency przyszła już trochę do siebie. - Wiesz coś na temat tego pana Butlera? - zapytała dziewczynę. - Pan Jameson najwyraźniej go aprobuje. - Jest wulgarnym wesołkiem, a ubiera się w spodnie tak ciasne, że przypomina dumnie kroczącego garłacza. Do tego farbuje sobie wąsy. - Słodki Boże! - krzyknęła pani Stoneham ze zgor¬szeniem. - To pięćdziesięcioletni dandys. Poza tym nie słyszałam o nim nic gorszącego - westchnęła. - Muszę być sprawied¬liwa i przyznać, że zawsze okazywał mi dobroć. - Ale nie pochwalasz tego związku. - Po papie... - zaczęła Clemency i załkała. - Ależ, Clemency, kochanie, bądź rozsądna. Twoja matka nie jest typem samotnicy, nie zdołałaby żyć bez mężczyzny. Jest nadal młoda (chociaż ty możesz się z tym nie zgodzić!), atrakcyjna i bogata. To oczywiste, że wyjdzie ponownie za mąż i lepiej, że poślubi człowieka poczciwego, który nie czyha na jej pieniądze, nawet jeśli pozuje na dandysa. Prawdę mówiąc, moja droga, twoja matka ma podobne skłonności. - Być może - odparła Clemency z przygnębieniem. - Gdy będziesz miała czas aa refleksję, dojdziesz do tego samego wniosku. A małżeństwo matki to dla ciebie wyba¬wienie, Clemency, pomyśl o tym. Zaczniesz sama decydować o swoim losie. - Kuzynka Anne wyjrzała przez okno. - Już się przejaśniło. Może wybierzesz się do kościoła, do pani Lamb i zaniesiesz kwiaty, które jej obiecałam? Bessy już przygotowała koszyk, a tobie nie zaszkodzi odrobina świe¬żego powietrza. Tylko nie daj się wciągnąć w rozmowę. To dobroduszna kobieta, ale nieco wścibska. Kiedy Clemency wróciła od pastora, najwyraźniej odzys¬kała humor i spokój umysłu, a jej cera przybrała normalny wygląd. Gdy podjęła ponownie temat, była już całkiem wesoła i stwierdziła, że to dobra nowina, iż matka znowu wychodzi za mąż. Teraz, być może, nastał odpowiedni czas do rozpoczęcia negocjacji. Czy kuzynka Anne ma coś konkretnego na myśli? - Zastanawiam się, czy nie powinnam pertraktować w twoim imieniu - zaproponowała pani Stoneham i pomyś-lała, że Amelia Hastings jest kobietą nader histeryczną, poddającą się emocjonalnemu szantażowi. Łatwiej jej będzie porozumiewać się w tak drażliwej sprawie poprzez osobę trzecią. - Mogłabym oświadczyć, że skontaktowałaś się ze mną, lecz dotychczas nie miałam prawa zdradzać miejsca twojego pobytu. Powinnaś też stąd wyjechać, myślę tu o twoich przyjaciółkach, pannach Ramsgate. Sama wiesz, moja droga, że mój dom to nie miejsce dla ciebie. Przede wszystkim, bliskość Candover Court stanie się okolicznością wielce niezręczną, kiedy nagle przemienisz się w bogatą pannę Hastings! Poza tym potrzebujesz towarzystwa mło¬dych, nie mówiąc już o tym, że pora zacząć bywać w świecie. Jak sądzisz, czy pani Ramsgate przyjęłaby cię? - Wydaje mi się, że tak - odparła Clemency, starając się włożyć w te słowa choćby cień entuzjazmu. Po powrocie z Abbots Candover Clemency dowiedziała się, że chce z nią rozmawiać lady Heleną. - Pani jest w buduarze, panno Stoneham - poinformował ją Timson. - Chciała się z panią zobaczyć jak najszybciej. - Pójdę do niej natychmiast - odparła Clemency z bijącym mocno sercem. Nie mogła odegnać od siebie natrętnej myśli, że mimo usilnych starań ktoś widział ją na jarmarku i doniósł o tym lady Helenie. Co robić? Zaprzeczyć? Wezwać na pomoc markiza? Jak się okazało, żadne wymówki nie były potrzebne. Lady Helena pragnęła tylko podziękować jej za odpowiedzialne zachowanie w tej sprawie. http://www.budujemy.edu.pl To najlepiej jej się udaje. - Powiem, oczywiście. Mark spojrzał na Erikę i pogładził ją po policzku, co wywołało salwę śmiechu małej. - Cześć, dziewuszko - powiedział. Po czym spojrzał na Alli i odrzucił natrętną myśl o tym, jak bardzo chciał ją pocałować na poŜegnanie. - Do zobaczenia - rzekł i skierował się do drzwi. - Porozmawiamy, jak wrócisz? - zapytała. Obejrzał się od progu. - Tak, jak wrócę. - Jesteś nową niańką? Alli uśmiechnęła się do starszej kobiety, która punkt dwunasta pojawiła
ROZDZIAŁ SZEŚĆDZIESIĄTY PIERWSZY Tina dostała krzyżyk od ulicznego kaznodziei z Dzielnicy, właściciela sklepiku z dewocjonaliami przy Dauphine Street. Według Tiny był to miły facet, choć trochę fanatyk. Lubił wszystkie pracujące dziewczyny. Lubił głosić nauki o dobru i złu. Cytował Pismo i usiłował zmieniać ich grzeszne życie. Z pewnością to nie on był mordercą, mówiła Tina. Wykluczone. Santos i Jackson byli innego zdania. Jackson, mocno podekscytowany zeznaniem, kazał przyjacielowi wziąć na wstrzymanie i obiecał wrócić z gościem tak szybko, jak to możliwe. Czekanie było piekłem. Santos krążył po pokoju swego mieszkania, przeklinając Chopa Robichaux i wszystkich, z którymi drań był w zmowie. Chciał działać, wejść do mieszkania delikwenta, skuć go i zawlec do wydziału. Chciał robić swoją robotę. Chciał, żeby facet okazał się zabójcą jego matki. Chciał mieć pewność i smażyć go na żywym ogniu. Sprawdź Nie mógł przestać się śmiać. - Sam nie wiem. Jest pani uroczą osobą. A on miał najbardziej rozbrajający uśmiech na świecie. Gdy tak na nią patrzył, odnosiła wrażenie, że po prostu lubił z nią spędzać czas.. To powodowało, że rozpływała się z zachwytu niczym czekoladka w rączce dwulatka. Tylko dlaczego parę minut wcześniej przyglądał się jej tak intensywnie? - Cieszę się, doktorze Galbraith, że nie przestaję pana bawić. To miłe... Scott stał w pokoju Mikeya i przyglądał się, jak panna Tyler prowadzi jego córki do samochodu. Była taka poważna, gdy przekazywała mu instrukcje, jak ma postępować z synem, jakby każda drobnostka była kwestią życia i śmierci, toteż nie